 |
Mei 2019
We pikten Lut De Jaegher op aan de luchthaven van Kathmandu. Als docent was zij in 2015 samen met studenten van de lerarenopleiding van de Arteveldehogeschool uit Gent bezig met enkele projecten in Nepal toen de aardbeving plaats vond. Zij hebben toen allerhande hulpacties opgestart en later de bouw van een school in Likhu (Ramechap district) waar we nu naartoe trokken. Bij ons zat Shilshila, hoofd van Himalayan Climate Initiative, een partner van Bikas, die de werken heeft uitgevoerd. Onze tocht naar het afgelegen gebied nam bijna acht uren in beslag waarvan het tweede gedeelte over een verharde weg in zéér slechte staat. Deze bergstreek is arm en wordt bevolkt door minderheden. De school is goed gelegen in de regio, aan een rivier. Het gebouw dat we te zien kregen oogde mooi en bestond uit vier aardbevingsbestendige klassen. Men was nog volop bezig om de laatste hand te leggen aan de inrichting en aan het verven. Alles werd in gereedheid gebracht voor de inhuldiging en de overdracht van de nieuwe school.
We kregen een warme ontvangst door het schoolhoofd en de leerkrachten. Ouders en vele nieuwsgierige leerlingen stroomden toe. Alleen al aan hun kledij was te zien dat ze uit niet welstellende families kwamen. Velen zijn dagelijks lang onderweg om les te volgen. De inzet van de bevolking was er niet minder om. Daar zij heel wat gratis arbeid leverden en de gronden schonken was er een kwart van het budget uitgespaard. Hierdoor kon er een computerklas met acht pc’s, een laboklas met de nodige materialen en schoolbanken voorzien worden. Ook was men nu bezig met twee extra klassen te maken op het bovenste verdiep zodat er niet vier maar zes klassen zouden zijn. Dit alles werd gerealiseerd samen met een Duitse stichting: Hubert und Renate Schwarz Stiftung.
| Feest in Likhu |
De inhuldiging gebeurde in het bijzijn van o.a. lokale politiekers, de lokale pers en de ingenieur Shrinibash. Deze laatste had schitterend werk geleverd en we waren aangenaam verrast door de hoge kwaliteit die in dit afgelegen gebied geleverd was. Zowel leerkrachten als leerlingen waren trots op hun nieuwe school. In haar speech benadrukte Lut De Jaegher het belang van IT leren en onderwijs in het algemeen. Misschien kunnen later studenten van de Arteveldehogeschool hier stage lopen en worden de bestaande banden verder aangehaald. Wij wensen alle studenten van de Shree Arunodaya Secundary school een leerzame tijd in hun nieuwe school.
 |
| Lut De Jaegher in Likhu |
Betty Moureaux
Wie de projecten van de Arteveldehogeschool wil steunen, kan zijn bijdrage storten op de rekening van Bikas BE32 2200 7878 0002 met de vermelding ‘Arteveldehogeschool helpt Nepal’. Vanaf een schenking van 40 euro ontvangt u een fiscaal attest.
Eerder gepubliceerd:
Studenten van de Arteveldehogeschool uit Gent doen dikwijls stage in het buitenland, ook in Nepal. Toen dit land vorig jaar getroffen werd door een zware aardbeving waren docente Lut De Jaegher en een groep studenten ter plaatse. Ze bleven ongedeerd en begonnen onmiddellijk met het verlenen van basishulp. Ook dit schooljaar blijft AHS zich verder focussen op hulp aan Nepal. Meer over de projecten van AHS in Nepal vindt u hieronder:
Project 1: heropbouw van de Shree Manakamana Primary School, Khari, Dhading
De school is heropgebouwd met ondersteuning van Nepal House, de plaatselijke bevolking en de fondsen van de Arteveldehogeschool. De studenten van de Arteveldehogeschool die vorig jaar tijdens de aardbeving hun stage in Nepal deden, hebben hier de eerste shelters en hulpmateriaal gebracht. Nadien is in een eerste fase het schoolgebouw, dat volledig vernield was, opnieuw opgebouwd. De school huisvest 140 kinderen, van kleuters tot de vijfde graad, er werken zes leerkrachten en een directeur. Nepal House bracht het materiaal ter plekke, een hele onderneming op deze onherbergzame plaats. De dorpelingen gingen daarna zelf aan de slag.
Bij ons bezoek dit jaar zagen we de oprechte verwondering in de ogen van de mensen van Nepal House, over de vorderingen die zijn gemaakt. De school is klaar, het schooljaar kan gewoon opnieuw opstarten in zes mooie nieuwe lokalen. Er zijn toiletten en er is drinkwatervoorziening in een apart gebouwtje, waar ook regenwaterreservoirs zijn gemaakt. Wat nog ontbreekt zijn lage tafels en banken voor de allerkleinsten. Met het geld dat is bijeen gespaard door de collega’s van de administratieve diensten van de campus Hoogpoort van onze hogeschool tijdens hun kerstactie, wordt het hout voor de banken aangekocht. De dorpelingen zullen zelf de banken maken, zodat ook de kleinste kinderen kunnen zitten in hun klasje, waar nu nog geen meubilair staat. De studenten van het postgraduaat ‘intercultureel werken en coachen’ en de lerarenopleiding van de Arteveldehogeschool kunnen hier vanaf volgend academiejaar les geven
Project 2: heropbouw van de woningen in Koplang, Dhading
De weg naar Koplang is moeilijk te berijden, zelfs voor een jeep. Dit is de reden waarom dit dorp links is gelaten door de grotere hulporganisaties. De studenten van de Arteveldehogeschool zijn er vorig jaar de eerste hulp komen bieden, met shelters, voedsel en dekens. Nu komen de stagiairs van het huidig academiejaar de heropbouw bekijken en wat er verder dringend nodig is. De eerste nood zal een overkapping zijn op de plaats waar de weg altijd weggespoeld wordt door een beekje. Dit hoeft niet al te veel te kosten, enkel het materiaal. De dorpelingen kunnen de overkapping zelf aanleggen.
Langs de weg zien we de resten van de vernielde huizen. Het wordt voor mij ook meer en meer duidelijk dat de voorlopige huizen, opgetrokken uit goedkope materialen, ingenieus ontworpen, maar volgens o zo westerse ideeën, hier maar half helpen. De voorlopige huizen met golfplaten en bamboe staan leeg, de mensen wonen opnieuw in hun gehavende wankele huizen. De reden daarvan begrijpt u maar pas als u ook de situatie ter plaatse ziet. Er zijn momenteel veel bosbranden, we rijden langs hectaren afgebrande, nog nasmeulende en zelfs brandende bossen, waartegen huizen uit bamboe niet bestand zijn. Ook zijn de golfplaten letterlijk speelballen van de harde windstoten die de moessonregens voorafgaan. Ze geraken beschadigd door de dikke hagel die hier regelmatig uit de lucht valt.
De bewoners van de bamboehuizen en de stalen constructies, bezet met zeilen en golfplaten, zijn ook bang voor roversbendes, die met een fikse trap de deur van deze lichte en voorlopige huizen intrappen. Als eerste en tijdelijke hulp zijn de huizen OK, maar er is (te) veel buitenlands geld in gestoken (de tijdelijke huizen kosten tussen 500 en 800 euro) dat beter anders had kunnen gebruikt worden, stelt men hier. En nu ik de situatie hier ter plaatse bekijk, vind ik dit een terechte vaststelling die me er opnieuw van overtuigt dat hulpverlening er moet komen in samenspraak en met inbreng van de lokale bevolking. Gelukkig zullen de huizen, waarvan het frame uit ijzer bestaat en enkel de wanden uit tijdelijk materiaal, in de toekomst kunnen omgebouwd worden tot permanente woningen. Voor de modellen waar alleen een gebogen golfplaat de ‘shelter’ vormt waarmee het tijdelijk huis is gebouwd, is dat een stuk minder het geval. De uitrusting van de tijdelijke huizen krijgt, dankzij de creativiteit van de dorpelingen, een tweede bestemming. Overal ziet u hoe deze materialen als vloerbedekking, draagdoek voor de oogst, afdekking voor de dierenvertrekken, afscherming van het ‘sanitair blok’, bescherming van voorraden… gebruikt worden. De heuvels kleuren oranje en blauw, het zilver van de golfplaten blinkt er tussenin.
Als we in Koplang aankomen, zien we huizen die, een stuk met het geld dat Artevelde bijeenbracht, een stuk met eigen middelen van Nepal House, én vooral met de werkkracht van het hele dorp zijn gebouwd en in gebruik genomen. Er is een sterke fundering, een metalen frame en snelbouwstenen die met stevig cement zijn gemaakt. Het ontwerp, dat Nepal House samen met een Nepalese architect en een ingenieur, beiden afkomstig uit de streek, liet ontwerpen, is aardbevingsbestendig. Mocht het bij een te hevige schok toch breken, dan vallen de muren naar de buitenkant. De mensen tonen fier hun nieuwe woonst, die aan de basis bestaat uit twee vertrekken. Elk gezin heeft er zijn eigen uitbreiding aan toegevoegd, of het afgewerkt met andere materialen. De timmerman bouwde bijvoorbeeld een houten afdak, een bijkomende schuur en maakte kasten in de kamers. Verderop zijn golfplaten gebruikt voor een apart toilet. Met het teveel aan cement maakten sommigen een ingewerkte regenput. Per huis is er 2 000 euro uitgegeven aan materiaal en transportkosten. We hebben ondervonden hoe moeilijk het is om hier met een degelijke jeep te geraken, laat staan wat dit betekent voor een vrachtwagen vol bouwmaterialen en met brandstofprijzen van bijna 80 cent per liter. De 26 huizen van het dorp zijn gebouwd. Wat nu nog moet gebeuren, is de drinkwatervoorziening herstellen. De leidingen naar de bron, die op een half uur stappen van het dorp ligt, zijn stuk. De voorzieningen kunnen met geringe middelen en veel lokale mankracht weer opgebouwd worden. Om het helemaal volgens de regels te doen, zijn er ook drinkwaterreservoirs nodig in het dorp zelf, met filters om het met stof en aarde vervuilde water drinkbaar te maken.
Door de aardbeving is het dorp nu afgesloten van elke vorm van watervoorziening en halen de dorpelingen bruin en vervuild water uit een afgelegen tap. We hebben geen beloftes gedaan, maar we bekijken hun vraag. Samen met Nepal House en de ingenieur die het dorp kent, bekijken we hoe het kan gerealiseerd worden en tegen welke prijs. Nepal House organiseert in dit dorp community werking (rond gezondheidszorg, traumaverwerking voor kinderen en rond gender- en kasteproblematiek). De studenten van het nieuw postgraduaat van onze opleiding kunnen in het dorp stage lopen in één van de projecten, afhankelijk van hun voorkennis. We krijgen het nodige eerbetoon, met een bloemenkrans en een tika. Dit is het moment waarop de woorden die de studenten mij al vaak hebben horen uitspreken over het dilemma waarmee we als westerlingen die met hulpverlening te maken krijgen, geconfronteerd worden.
We krijgen teveel dankbaarheid voor het luttele dat we maar doen. Ze beginnen ook in te zien dat er verschillende manieren zijn om aan hulpverlening te doen. De meesten hadden al vanaf dag één hier zin om het geld en de goederen die ze meebrachten uit te delen, zomaar. Nu beginnen ze te snappen dat er eerst moet gepraat worden, bekijken wat de noden zijn en welke inbreng de mensen zelf kunnen doen en dat pas dan, weloverwogen en met respect voor wat de bevolking zelf wil, hulpverlening kan opgestart worden. Het doet deugd om te voelen dat ze dit inzicht nu aan het verwerven zijn. Voor we vertrekken toont Basanta van Nepal House ons waar lager gelegen nog vier huizen gebouwd werden voor kastelozen. Deze huizen zijn net af en de gezinnen verhuizen binnenkort. Een vrouw vertelt dat haar man sinds de aardbeving is beginnen drinken. Zelfgemaakte rijstlikeur is een pest, in veel bergdorpen. Deze mensen hebben weinig toekomstperspectieven en in sommige gezinnen leidt dat tot een alcoholverslaving en huiselijk geweld.
Project 3: Brug bij Noubise in het district Chapakot
Op ongeveer 15 km van Pokhara ligt de Shree Janakalyna school op een uur rijden van Pokhara (15 km), in ruraal gebied aan de voet van het middelgebergte, in het district Chapakot. Het dorpje Noubise, waar de school staat, is zwaar getroffen door de aardbeving en nog meer door een aardverschuiving een aantal maanden later. Toen waren, omdat het stormde en iedereen bang was voor nieuwe aardschokken, tientallen mensen de heuvels op geklommen om te overnachten in een sterk stenen huis.
De modder- en steenmassa die door de aardverschuiving met veel kracht van de berg naar beneden kwam, vernielde echter het huis en de aanwezige volwassenen en kinderen werden gedood. Met de kolkende massa spoelden ook omgerukte bomen mee die de pijlers van de brug over de rivier vernielden. Honderden mensen waren afgesneden van de school, de weg, het dorp. Samen met Nepal House, een organisatie die werkt met getraumatiseerde kinderen en die vorig jaar onze studenten hielp bij de organisatie van de hulpverlening in de kleine dorpjes, is de brug bijna weer opgebouwd. De pijlers zijn nu in gewapend beton, de brug zelf is een metalen constructie. Voor de bodembedekking hebben de dorpsbewoners gebruikt wat ze zelf voorhanden hebben, namelijk bamboe. Drie pijlers konden nog niet in beton gemaakt worden en bestaan nu nog uit opeengestapelde keien met een metalen net errond. Er is onvoldoende geld voor de afwerking. Samen met Nepal House, een ingenieur, de plaatselijke overheid en de dorpsverantwoordelijke bekijk ik hoeveel het kost om de resterende pijlers te bouwen, zodat alles klaar is wanneer binnen een paar maanden de rivier opnieuw volloopt tijdens het moesson seizoen. De Arteveldehogeschool bouwt zo mee aan een brug waar dagelijks tientallen mensen gebruik van maken. Ondertussen zijn de werken aan de brug volop aan de gang. De foto’s van de werken zijn doorgestuurd door Basanta van Nepal House.
Lut De Jaegher
Wie de projecten van de Arteveldehogeschool wil steunen, kan zijn bijdrage storten op de rekening van Bikas BE32 2200 7878 0002 met de vermelding ‘Arteveldehogeschool helpt Nepal’. Vanaf een schenking van 40 euro ontvangt u een fiscaal attest.