Karel Arets
Ondervoorzitter Vlaanderen
Van jongs af aan is wandelen iets waarmee ik opgegroeid ben. Vroeger moest alles te voet want een fiets konden wij ons niet veroorloven. Met de jeugdbeweging zwierven we langs Vlaamse wegen. Als monitor volgden de Ardennen en later Zwitserland. Pas toen ik een vijftiger was, vertelde iemand op het werk mij over Nepal. Toen is de link met Bikas voor het eerst gelegd. Via dorpsinitiatieven omtrent de Noord-Zuid werking ben ik meer en meer betrokken geraakt. Het duurde tot 2011 voor ik mijn eerste groepsreis naar Nepal maakte.
Met 15 onbekenden werden we ondergedompeld in een totaal andere cultuur en levenswijze. Nadien is je denken veranderd en sta je anders tegenover het leven. In 2014 keerden we terug niet alleen om de Everest-regio te bezoeken maar vooral om de mensen terug te ontmoeten. De immense natuur is overweldigend, je voelt je er nietig, maar het zijn de Nepalezen die bij blijven. Overal word je vriendelijk ontvangen, ook als ze niet veel met je kunnen delen.
Na de aardbeving vroeg men in het dorp hoe het in Nepal was. Zo ontstond voor mij de officiële samenwerking met Bikas. Ondertussen ben ik ondervoorzitter voor Vlaanderen en samen met een dorpsgenote (oud-voorzitter) hebben we al heel wat activiteiten achter de rug om verschillende projecten van Bikas te steunen.
Een deel van de missie van Bikas indachtig (het stimuleren van duurzaam toerisme naar Nepal) gaan we in oktober dit jaar met een groep van 20 mensen, van wie de meesten het land niet kennen, terug naar Nepal. Hopelijk ervaren zij ook de schoonheid van de natuur en de cultuur maar vooral de moed en de volharding van de mensen die steeds weer verder willen, ook na al de tegenslagen. Tevens een warme oproep voor allen die dit lezen: blijf onze projecten steunen want er is nog veel te doen; het einde is nog niet in zicht.
Dhanyabad (dankjewel)
